Het Eemland: je komt er ontelbare keren langs als je over de A-1 richting Amersfoort of verder rijdt. Maar je kan ook bij Baarn van de snelweg af en dan linksaf. Je komt dan in een stuk land, dat haast niet platter en vlakker kan. Nagenoeg geen bomen en evenmin boerderijen, laat staan echte huizen. Onafzienbaar weideveld, hier en daar doorsneden door kleine beekjes en door de hoofdvaarweg: de Eem. Het doel van de dag was Spakenburg, van oudsher een vissersdorp, totdat de aanleg van de Afsluitdijk daar alles veranderde.
Toch doen ze er nog altijd aan visverwerking en -handel, maar je kan je afvragen waar die vis vandaan komt. Spakenburg ligt in het hart van de bible-belt. Dat betekent een hoog aandeel kerkbezoek, maar ook een corona-hotspot, en een drank- en drugsprobleem bij de lokale jeugd. Verder is homoseksualiteit nog taboe en zo’n tien jaar geleden was er nog wat gedoe over een viertal ambtenaren, die het vanwege hun geloof niet over hun hart konden krijgen om twee mannen in de echt te verbinden. Maar dat alles nam niet weg dat het er alleszins fraai en fotogeniek uitzag. Maar even lekker ergens koffiedrinken, een genoegen uit een ver verleden, was er natuurlijk niet bij. Maar wel een heerlijk broodje makreel, hoewel we door de verkoopster streng werden toegesproken en we het pand onmiddellijk na de bestelling en natuurlijk ook na de betaling moesten verlaten. De makreel werd op een tafeltje buiten gedeponeerd en we mochten het, pas nadat ze weer naar binnen was verdwenen, daar oppakken en op gepaste afstand van het pand oppeuzelen. Alles went, zullen we maar zeggen.
De terugweg ging via de overkant, over Zuidelijk Flevoland langs het Randmeer. Een bosrijk gebied met een uitzicht over het water en vooral op de prachtig ondergaande zon, die we vanaf een aldaar aangelegd strand bekeken en probeerden te fotograferen. Dat stuk strand bleek het lokale naaktstrand te zijn, hoewel je daar in december alleen niet zoveel van merkt. Maar wel weer meteen heel wat anders dan Spakenburg dus, vooral in de zomer, zo stelden we ons voor. De fotoserie staat op:
Dagboek van een camera 