De wereld laat zich het beste fotograferen bij helder weer. Dat is tenminste een soort van universeel idee dat zich heeft genesteld onder fotografen en onder menigeen die de wereld wil bekijken. En ‘dus’ ook bij mijzelf. Niet helemaal onlogisch, omdat je dan niet alleen de dingen het beste kunt zien, maar ook de mééste dingen kunt zien. Maar bij minder helder weer is het dan vaak zo dat de camera (en ikzelf trouwens ook) thuisblijft. Tot vandaag, een mistige dag en ook de eerste dag van weer een nieuw jaar.
Een mooie aanleiding om eens over mijn eigen grenzen heen te stappen en te proberen het Oosterdok in beeld te brengen op – wat betreft het zicht – een wat mindere dag. Rond het Oosterdok zijn er vele dankbare objecten, op nota bene een steenworp afstand van huis. Het NEMO, het Scheepvaartmuseum met de replica van het VOC-schip, de bouwput van Booking.com, de nieuwe gevelrij op het Oosterdokseiland en het Chinese bootrestaurant. Plus nog wat fraaie achtergronden, zoals de Nicolaaskerk, de Montelbaanstoren en de klassieke bouwsels op de Prins Hendrikkade. En niet te vergeten de boten in allerlei soorten en maten.
Mist geeft de wereld niet alleen een heel andere en eigen sfeer, maar je kunt ook extra diepte in je foto’s aanbrengen, omdat dingen die veraf zijn extra vaag worden. Wel is het zo dat de foto’s dan kleur verliezen en eigenlijk bijna zwart-wit worden, maar dat is nou eenmaal zoals de wereld er dan ook uitziet. Hoe dan ook, na het rondje Oosterdok is het volgende fotoserietje tot stand gekomen:
Dagboek van een camera 