De Rijp: dit dorp was uitgekozen als doel van een uitstapje van de fotoclub. Met als bedoeling om in anderhalf uur een fotoserietje te produceren van dat dorp. Die anderhalf uur viel precies tussen twee plensbuien in, dus dat was geluk hebben. Het ligt halverwege Amsterdam en Alkmaar, midden in de polder. Strak vlak land, omgeven door veel water en een keurig aangeharkt dorp. Eigenlijk lijkt het meer op een museum. Het moet zoveel mogelijk lijken op een dorp, zoals dat er enkele eeuwen geleden moet hebben uitgezien. Weliswaar met moderne voorzieningen, neem ik aan, maar die zijn wat meer aan het oog onttrokken. Dus winkels met ouderwets gespelde namen en huisnummers in prachtig geschilderde sierletters. In de lokale uitspanning is de muur geplaveid met nostalgische gebruiksvoorwerpen uit vervlogen jaren. Verder één en al keurigheid. Het is een komen en gaan van bruidsparen, die hun onvergetelijke dag willen vastleggen tegen deze onvergetelijke achtergrond. Het enige wat nog ontbreekt zijn de souvenirwinkels, maar je hoeft maar naar Volendam of Marken te kijken om een idee te krijgen wat dit dorp mogelijk nog verder boven het hoofd hangt. Het is de vraag wat de bewoners van dit alles vinden. Ongetwijfeld voelen ze zich hier thuis, anders hadden ze er niet gewoond. Maar ook ongetwijfeld heeft de schoonheidscommissie hier het nodige in de melk te brokkelen, hetgeen de vrijheid van de bewoners weer wat inperkt. De Rijp: prachtig dorp, maar was toch weer blij terug te keren naar het tikkeltje minder keurige Amsterdam. Het fotoserietje staat op:
Dagboek van een camera 