En als je dan toch rond de Ventoux hebt rondgehangen en ook nog twee dagen over hebt, kan je net zo goed iets van de Provence opsnuiven. Want je kan nog zo gefocussed zijn op die Ventoux, de Provence zelf is niet over het hoofd te zien. Het is toevallig wel een van de mooiere streken van Frankrijk. Geen wonder, want het lijkt er erg op Toscane, voor wat betreft bebouwing, vegetatie en dus ook klimaat. De Provence is dus moeilijk over het hoofd te zien, maar ik zou ze niet de kost zou willen geven die er een volle maand op vakantie gaan en de Ventóux over het hoofd zien We brengen twee namiddagen en avonden door in Vaison la Romaine. Een tamelijk toeristisch stadje, maar het is heerlijk en gezellig eten op het centrale plein op een terras vlak aan het trottoir op die zwoele Provençaalse avonden. Zaterdag de Pont du Gard bezocht: een Romeins aquaduct, inmiddels 2000 jaar geleden gebouwd, maar wonderlijk goed geconserveerd. Ik was er in 1984 voor het laatst, maar toen was er geen enorme parkeerplaats, bezoekerscentrum en al helemaal geen entréegeld. Ook liep je er toen zo op, op meerdere verdiepingen zelfs. Nu alleen over de afgerasterde weg op de laagste verdieping. Allemaal dus om het massatoerisme een beetje in goede banen te leiden. In de rivier wordt gezwommen en gevaren en het lijkt me bijzonder om als bewoner van de streek, elke dag je vaste rondjes onder het aquaduct door te zwemmen. In Avignon was ik ook voor het laatst in 1984. Prachtige pauselijke stad, maar het was er deze keer zo heet dat we maar het toeristen-treintje door de stad hebben genomen dat ons een uurtje langs de belangrijkste bezienswaardigheden heeft geleid. De dagen zijn afgesloten met een etentje op een terrasje in Bedoin, met de familieleden die nog niet waren vertrokken. Gezamenlijk geconcludeerd dat het Ventoux-uitstapje toch wel weer een memorabele familiegebeurtenis was. En het opsnuiven van de Provence heeft toch wel het idee gebracht dat het de moeite is om hier nog maar eens een weekje te blijven. En dan de Ventoux heel misschien toch maar over het hoofd te zien. De Provençaalse foto’s van deze keer staan op:
Dagboek van een camera 