Donderdagavond bij een glas wijn werden we erg tevreden over de tocht tot dusver en is toch maar besloten om in elk geval tot zaterdag verder te fietsen. Dus de volgende dag verder langs de Rijn naar het noorden. Langs Bonn, de oude (West-)duitse hoofdstad. Niet voor niks, want het is nog steeds een prachtige monumentale stad met veel groen en voorname villa’s. En niet alles blijkt naar Berlijn te zijn verhuisd, want er staan nog veel regeringsgebouwen en ook internationale organisaties. Onderweg naar Keulen verandert het landschap. Minder groen en meer industrie. En niet de mooiste, maar soms kan ik dingen die iedereen lelijk vindt ook wel weer een ‘soort van’ mooi vinden. Hier zie je dat Duitsland nog echt een industriële natie is. En gaandeweg wordt het landschap vlakker. Natuurlijk even gestopt bij de Keulse Dom. Het was nog een hele puzzel om in de goede richting de stad uit te komen, naar Pulheim, even ten noordwesten van de stad en het eindpunt voor vrijdag met een hotel op een bedrijventerrein. Op zaterdag is de slotetappe zit de fietsrondreis erop met als eindpunt Roermond. Die laatste etappe had niet veel bezienswaardigs meer. Of het moesten de koeltorens van de elektriciteitscentrale zijn, die met de witte rook prachtig afsteken tegen de donkerblauwe lucht. Het was dus niet de meest bezienswaardige dag, maar wel de dag met het mooiste weer van de hele week. In totaal de afgelopen week ruim 700 km gefietst. Prachtige tocht geweest. Maar aan het eind toch even een mythe uit de weg ruimen. Die is dat Duitsland een geweldig fietsroute-netwerk zou hebben. Het tegendeel is echter het geval. In bebouwde gebieden is het stoep op stoep af. Dan weer links van de weg, dan weer rechts. Soms stenen, soms asfalt met gaten, af en toe klungelig dichtgestopt door er nieuw asfalt in te gieten. Buiten bebouwde gebieden niet veel beter. Veel gaten en je rijdt meer over omhooggekomen boomwortels dan over glad asfalt. En als het al te erg is zetten ze er gewoon een bordje neer: ‘Slechte Radbahnstrecke‘. En daar laten ze het vervolgens bij. Behoorlijk zere kont ervan gekregen. Maar de Intercity van Roermond naar Amsterdam zat heerlijk. De foto’s van de laatste twee dagen staan op:
Dagboek van een camera 