Er valt in Tanzania natuurlijk meer te zien dan alleen de Kilimanjaro en de wildparken. Onderweg kom je in aanraking met het gewone leven. Grote armoede nog, maar opvallend is hoe kleurrijk de mensen er toch bijlopen. Her en der zijn er nog – tamelijk afgesloten van de buitenwereld – levende stammen. Zo kregen we aan het Lake Eyasi de gelegenheid zo’n stam te bezoeken. Ik vroeg me overigens wel af of zo’n stam nou werkelijk zo geïsoleerd is en nauwelijks in aanraking met de buitenwereld zou komen. Want waarom zou je met de hand met wrijvingswarmte vuur opwekken als je enkele kilometers verderop gewoon aanstekers kunt kopen? Temeer daar zo’n stam meerdere keren daags wordt bezocht door toeristengroepen zoals wij. Wel was ik onder de indruk van hun leefwijze. Ik stel me dan maar voor dat dat de levenswijze uit de vorige eeuw zou zijn geweest. Met enig afgrijzen kregen we te zien hoe een duif met pijl en boog uit een boom werd geschoten en even later op het dus met de hand opgewekte vuurtje gaar werd gestookt en door hen werd opgepeuzeld. Ik heb overigens vriendelijk bedankt, toen mij ook een hapje werd aangeboden.
Bijna overal waren er de Masai. Ze leven inderdaad heel primitief in rieten hutjes, houden veelal wat vee en zijn buitengewoon kleurrijk gekleed. Ze zijn alleen al om die redenen fotogeniek, maar als je een camera voor de dag haalt, komen ook hier hun kinderen naar je toe rennen om wat geld. Heel ongemakkelijk vond ik ook een bezoekje aan een van hun dorpjes, die we als groep konden bezoeken voor 50 dollar. Er werden door hen wat ‘traditionele’ dansjes uitgevoerd en verder werden we flink onder druk gezet om armbandjes en andere spullen te kopen. Het geeft je toch te denken. Enerzijds sta je hier met een inkomen vele malen groter dan het hunne, anderzijds ervaar je die druk als onprettig. Ik vond dat allemaal dus erg ongemakkelijk. Toerisme is inderdaad een belangrijke inkomstenbron voor deze landen, zoals we ook op de Kilimanjaro hebben gezien. Tegelijkertijd vraag ik me af of je deze mensen structureel verder helpt met dit soort contacten. We rijden zaterdag flinke stukken, zie van alles van het leven hier en belanden zaterdagavond in een grote lodge vlakbij het Lake Ndutu. Het fotoverslag staat op:
Dagboek van een camera 