Prachtig (bijna) voorjaarsweer en dus een mooie zondag om er weer eens op uit te trekken. Want je moet toch wat na een al meer dan vier maanden durende lock-down. Met de auto, dat nog wel, want het is nog behoorlijk fris. We kozen voor de Waal, bij Zaltbommel van de autoweg af en bij Nijmegen er weer op. Oud-Hollands rivierenlandschap gaan we daar tegen komen. Het is mijn geboortestreek en tot mijn achtste jaar heb ik er gewoond. Weliswaar kort, maar lang genoeg om daar nog vage jeugdherinneringen te hebben liggen. In Winssen om precies te zijn, een klein dorpje tegen de Waaldijk aangeplakt. Marcel was er nog nooit geweest en ik vond dat het onderhand wel eens tijd werd om hem mijn geboortehuis te laten zien. We maken een stop bij Rossum. Een geografische bijzonderheid, omdat de Maas en de Waal elkaar daar op nog geen kilometer afstand bijna raken. Overal waar je kijkt is water. Bovendien alleraardigst gelegen met een gezellige B&B, zodat we er ook nog wat inspiratie opdeden voor een pleisterplaats op een mogelijke toekomstige fietstocht.
Mijn geboortehuis in Winssen was snel gevonden. De huidige bewoner parkeerde er net zijn auto en dus een mooie kans om hem even aan te spreken. Klein gesprekje en het leidde tot een rondleiding in het huis, waar ik al 64 jaar niet meer was geweest. Wat me opviel was dat de woonkamer een stuk kleiner was dan in mijn herinnering. Maar de herinnering was vaag, temeer daar er ook al enkele verbouwingen waren geweest. Heel langzaam kwamen de vroegere beelden van dat huis uit mijn onderbewustzijn naar boven, maar toen zaten we al weer lang en breed op de autoweg bij Nijmegen. Daar was, met het decor van de Betuwelijn, windturbines en weilanden vol zonnepanelen, niets meer wat nog aan de 50’er jaren deed denken. De foto’s van de dag staan op:
Dagboek van een camera 