Eén keer per jaar doen we met de fietsclub een tweedaagse. Het plan was om in die twee dagen van Arnhem naar Roermond te fietsen. Dat betekent dus eerst met de fiets in de trein naar Arnhem. De laatste jaren vind ik het vervoer van een fiets in de trein wel steeds moeilijker worden. Steeds meer mensen doen dat en de NS wil het eigenlijk ontmoedigen. Omdat ze te weinig capaciteit hebben en dus al moeite genoeg hebben om de ‘gewone’ reizigers te vervoeren. Daardoor is het elke keer weer spannend of je de fiets kwijt kunt op dat kleine balkonnetje. Maar met een beetje passen en meten, plus een tikkeltje assertiviteit, lukt dat ook elke keer wel weer. De fietstocht liep veel langs en over rivieren, eerst vanaf Arnhem stroomopwaarts langs de Rijn, daarna de Waal en door een venijnige heuvelzone bij Groesbeek naar het dal van de Maas. De Rijn en vooral de Waal zijn voor het grote scheepvaartverkeer en de Maas meer voor de recreatie. Vandaar was het voor mij zo’n beetje ‘terra incognita’, Noord-Limburg, een streek waar ik nog nooit was geweest. Heel jammer, want zeker bij het prachtige weer lag deze streek er heel fraai bij. Stereotiep Limburgs, dat wel, met vla onderweg en kruisbeelden langs de kant van de weg. En ondanks hun licht chauvinistische inslag heten de Limburgers je toch welkom. Van harte zelfs, want we worden in Afferden vorstelijk ontvangen in een keurig hotel met dito diner in de tuin. Fietsen zijn ook welkom want ze zijn helemaal ingericht op (vooral elektrische) fietsers. De volgende dag ging het weer richting de 30 graden en dat kwam erop neer dat er meer gelummeld is (koffie, thee en uitgebreid lunchen) dan gefietst. Zelfs zo erg dat we aan het eind van de middag ontdekten dat het beoogde einddoel Roermond toch nog wel erg ver was. En we uiteindelijk dus in Venlo maar op de trein zijn gestapt. Twee heerlijke en vooral heel gezellig ontspannen dagen en dus ook wat tijd gehad om er een fotografisch verslagje van te maken. Kijk maar op:
Dagboek van een camera 