De fotoclub had als opdracht ‘het Amsterdamse openbaar vervoer’ gegeven. Over de nieuwe Noord/Zuid-lijn is inmiddels genoeg geschreven, gezegd en zelfs gefotografeerd. Die wordt ófwel de grond ingeboord, ófwel de hemel ingeprezen, afhankelijk van wie je spreekt. Iets meer genuanceerds er tussenin hoor je nauwelijks, maar dat valt me bij meer maatschappelijke thema’s op de laatste jaren. Ik heb zelf een half jaar geleden trouwens ook al eens een fotoserie en blogje gewijd aan de Noord/Zuid-lijn. Over die andere metrolijn, de Oost-lijn, hoor je nooit iemand, maar die wordt momenteel grondig gerenoveerd. Reden temeer om die maar eens in beeld te brengen. Het is een oude lijn, aangelegd in 1974, en in al die meer dan veertig jaren was het onderhoud daarvan minimaal, althans op het eerste gezicht en in de ogen van de incidentele reiziger, zoals ik. Wat betreft huisstijl was het een allegaartje en het rijdend materieel viel op het laatst zowat uit elkaar.
Hoe anders is het nu. Splinternieuwe rijtuigen en een heel nieuwe huisstijl. Hoewel je over smaak altijd kunt twisten, is die huisstijl wel consequent doorgevoerd met witte tegeltjes, met teksten en andere opsmuk in rode tegeltjes. Verder zijn de oude TL-buizen vervangen door – wat mij betreft mooie – eigentijdse verlichting. Verder heeft elk station toch zijn eigen identiteit. Zoals bijvoorbeeld het station Nieuwmarkt, met de herinnering aan de Nieuwmarkt-rellen in 1974 en de sloop van een hele wijk ten behoeve van de aanleg van die lijn. Een aandachtspunt vind ik wel het straatmeubilair, zodra je bovengronds komt ten zuiden van het Amstelstation. Daar veel graffiti op pilaren en veel onkruid en afval op het talud, dat er op deze grijze dag extra troosteloos uitzag. Dat vond ik trouwens ook wel van sommige stations aan het eind in de Bijlmer, richting Gein. Maar wellicht is de renovatie daar nog in volle gang, of moet misschien zelfs nog beginnen. Deze fotoserie beschouw ik dan maar als een tussenstand, die te vinden is op:
Dagboek van een camera 