Dat Amsterdam steeds drukker wordt, dat weet zo langzamerhand iedereen wel. Als bewoner van de stad valt het nog niet eens zo op, omdat het de afgelopen jaren toch heel geleidelijk is gegaan. En zoals alles, went dat ook wel weer. Het valt pas op als je eens een keer in de binnenstad van een andere Nederlandse stad loopt en je ziet hoe rustig en relaxed het daar eigenlijk is. Deze keer met foto-maatje René in Dordrecht, een stad die al een hele tijd op het verlanglijstje stond. Toeristen zie je hier niet. Misschien lag het aan het weer. Want het was koud met een stevige wind en aan het eind van de middag begon het zachtjes te sneeuwen. Geen mooi foto-weer dus, want foto’s maken is toch altijd wel een belangrijk doel van zo’n uitstapje.
Ik vond de binnenstad een pareltje, en dat zouden toeristen toch ook moeten zien. Maar toeristen lijden aan kuddegedrag: ze gaan toe naar plaatsen waar iedereen naar toe gaat en ze komen niet op plaatsen waar niemand komt. Dordrecht was voor mij toch ook wel een vage herinnering aan het begin van mijn werkzame leven, toen ik me bezig hield met het binnenscheepvaartverkeer in Nederland. De stad ligt aan het – met afstand – belangrijkste binnenscheepvaartknooppunt van Nederland en hier zie je de enorme schepen met grote duwbakken vol ijzererts naar het Ruhrgebied varen. Jammer genoeg kon ik er geen foto van maken, want de lucht was inmiddels helemaal dichtgetrokken. We hebben ons voorgenomen in de zomer nog maar een keer terug te komen. Het foto-serietje staat op:
Dagboek van een camera 