Met Theo nóg een keer naar Italië geweest. De kennismaking van hem met het land vorig jaar is blijkbaar zo goed bevallen, dat we in herhaling zijn gegaan. Deze keer in combinatie met hulp aan de olijvenoogst, die Ali en Anton elk jaar in oktober proberen binnen te halen. Wij zouden – samen met een aantal Italiaanse professionals – in een paar dagen de olijven van een terrein bij hun huis in Tarano in van de bomen halen, in kratjes verzamelen en naar de perserij brengen. En natuurlijk aan het eind de extra vergine olie proeven met geroosterde bruschetta, waar de versgeperste olie dan in is gedrenkt En tenslotte vandaar het transport naar de grote tanks, die een tiental kilometers verder zijn opgesteld. Daar wacht de olie op het bottelen en de uiteindelijke distributie naar de eindafnemer. Het hele proces van boom tot tank zouden we dus meemaken. Heerlijke paar dagen in de nog warme nazomer, maar het terrein bij hun huis lag alleen op een flink steile helling, zodat het elke keer naar boven sjouwen van die kratjes na een paar dagen toch heel wat kracht had gekost.
Alle reden dus om in die week ook twee ADV-dagen op te nemen voor een tripje naar Napels. Drie uurtjes rijden met onze huurauto. Ik was voorbereid op de verkeerschaos in die stad. Zo worden stoplichten vrij algemeen genegeerd en op sommige kruispunten is het meer zoeken naar een ‘gaatje’ waar je je auto dan in dan duwen. Daar staat tegenover dat je niet naar een parkeerplaats hoeft te zoeken. Je levert – zoals gebruikelijk op meer plaatsen in Italië – gewoon je sleutels in bij de portier van een parkeergarage, die dan de auto voor je wegzet. De twee dagen in Napels besteden we al slenterend door de kleine straatjes in de stad en rond het havengebied. Vrij algemeen wordt dat in Napels beschouwd als ‘gevaarlijk’. Er zal best wat geboefte rondlopen, maar met enig gezond verstand waren het toch wel heel relaxte dagen. De foto’s beschrijven wel wat we daar allemaal hebben gezien en waar we zijn geweest:
Dagboek van een camera 