Op nog geen steenworp afstand van huis ligt de Hortus Botanicus. Heel lang geleden was ik er ooit eens, maar daarna, gek genoeg, niet meer. Hoewel het alleszins de (toch kleine) moeite waard is. En ontelbare keren ben ik er langs gelopen op weg naar de metro. Fotovriend Jos had het initiatief genomen om op een mooie donderdagochtend het complex nog eens te bezoeken. Het is een oase in de stad. Niet alleen omdat het een park of een tuin is. Want parken en zelfs tuinen zijn er genoeg in de stad. Maar de Hortus is wel een bijzonderheid en staat vol met fraaie inheemse plantensoorten en andere botanische hoogtepunten. Meestal in de open lucht, maar zonodig in een van de monumentale kassen met hun eigen klimaatzones. Daar dan de palmen, cactussen en zelfs een aparte kas voor allerlei soorten vlinders. De kassen, het hoofdgebouw en zelfs het toegangshek zijn bovendien beschermd rijksmonument. En zelfs als je even geen monumenten of planten hoeft te zien is alleen al het nuttigen van koffie en gebak op het terrasje aldaar op deze zonnige ochtend al een hoogtepunt. Waarom is dat niet vaker gedaan? Het is nog geen vijf minuten lopen….! De reis van donderdag langs de monumenten en door de verschillende klimaatzones is vastgelegd op:
Dagboek van een camera 