Net als je denkt dat we er dit jaar andermaal weer goed mee wegkomen, omdat het al bijna half februari is en je de meteorologische lente bijna kunt aanraken, slaat hij toe: de winter. En niet zo’n beetje half kwakkelig, maar deze keer écht. Heel Nederland werd er opgewonden van, temeer daar het een verzetje is in de al maanden durende lock-down en er eens een keer over iets anders te praten valt dan corona. Ikzelf voel die opwinding wat minder, omdat ik meer een ’25-graden-type’ ben. Toch kon ik ook niet om de winter heen, temeer daar mijn sociale omgeving vond dat het ook echt iets voor mij was, omdat je dan zulke mooie foto’s zou kunnen maken. Dus bij deze..!
Het begon al op zondag met die sneeuwstorm. De stad staat inmiddels vol olijfbomen (in potten, dat wel), maar die moesten in allerijl worden ingepakt als bescherming tegen de strenge vorst. En zat het straatbeeld toch al in de lock-down stand, zondag leek het verkeer al helemaal tot stilstand te komen. Lege straten, iets bijzonders voor Amsterdam, en alleen een enkele fietser of voetganger waagde zich op straat. Het leverde inderdaad bijzondere beelden op, waarbij de kleuren bijna zwart-grijs-wit worden, met alleen vage contouren op de achtergrond. Maar…, na sneeuw komt zonneschijn! Dan krijg je de plaatjes die de winter voor veel mensen zo aantrekkelijk maken. En terwijl het territorium voor de dieren allengs kleiner wordt, hebben de mensen ook zo hun eigen manier om met de winter om te gaan: sneeuwpoppen of iglo’s bouwen, schilderen, sleetje rijden, met de hond wandelen of…. fotograferen. Het resultaat van dat laatste staat op:
Dagboek van een camera 