De afspraak met mijn buurman John, die een huis in midden-Italië en dus daar ook een tweede auto heeft, was dat ik zijn ‘Italiaanse auto’ terug naar Italië zou brengen en vervolgens zijn ‘Nederlandse auto’ weer uit Italië zou ophalen. Nou hoef ik over zo’n verzoek nog geen twee seconden na te denken. Ik had René gevraagd om met mij mee te rijden en ook hij hoefde er eigenlijk niet over na te denken. Je kunt er in principe in twee dagen heen rijden, maar dan zie je alleen maar autobanen. Een beter idee zou zijn om er dan meteen maar een soort vakantie- en fotoreisje van te maken. Bovendien lagen er onderweg veel herinneringen uit vervlogen tijden. Herinneringen die er door al dat gejakker over autobanen en gevlieg over de wereld wat verwaarloosd bij lagen. Dus in vier dagen naar Italië leek ons een heel werkbaar uitgangspunt.
De eerste halte was Nancy. Vaak er langs gekomen, maar meestal zonder te stoppen doorgereden op weg naar het zuiden. Nu dus niet en heel klassiek gelogeerd in een tot hotel omgebouwd stadspaleis. Vlak bij het ‘Place Stanislas’, omgeven door monumenten van een grote grandeur, zoals het operagebouw en het evenmin klein uitgevallen Hotel de Ville. En als je dan toch vier dagen de tijd hebt kan je ook nog een uitgebreide stadswandeling maken in de omgeving van dat grote plein. Na Nancy is voor de secundaire wegen gekozen door de Vogezen. Lekker rustig door mooie dorpjes tuffen en stoppen waar het mooi is. Dat was het reizen in de zestiger jaren.
René had herinneringen uit zijn jeugd aan Ribeauvillé. Ik ben daar later ook wel eens geweest maar herinnerde me vooral de toeristenfuik van menigten die langs de Elzasser vakwerkhuizen sjokten. Deze keer bijna niemand op straat. Je kan de coronacrisis natuurlijk de schuld geven, maar misschien kwam het ook wel door de regen, die ondanks de al blauw wordende lucht boven ons maar niet wilde ophouden. Omdat we een beetje te lang waren blijven hangen in de Vogezen, moesten we toch maar een stuk over de autobaan om Andermatt, aan de voet van de Gotthard, te bereiken, de plaats van de tweede overnachting. De fotoserie staat op:
Dagboek van een camera 