Vanaf La Roche rijden we op de rustige zondagochtend Frankrijk binnen met een tussenstop in Pont-à-Mousson, aan de Moezel, halverwege Metz en Nancy. De zon schijnt uitbundig en opvallend vond ik de grote hoeveelheid zonnepanelen die je her en der ziet. Duitsland heeft een reputatie op dat gebied, maar kennelijk zijn ze er in Frankrijk ook behoorlijk mee bezig. Deze zondag beschouwen we maar als een echte autorij-dag, ook al omdat dit deel van Frankrijk tot Dijon niet zo heel veel te bieden heeft. Dus eerst een flink stuk over de autobaan en na Dijon lekker over kleine landweggetjes door Bourgondische dorpjes tuffen. Op deze lome en warme zomerzondag lijkt het leven er stil te staan. Uiteindelijk aangeland in Bourg-en-Bresse. Ik was daar ruim dertig jaar geleden ook al eens. Toen had ik nog een aardige indruk van het stadje.
Maar het is teleurstellend om te zien hoe het stadje er nu bij ligt, een goed voorbeeld van de leegloop van het Franse platteland. Veel winkels met rolluiken, opgebroken straten en de meeste restaurants dicht. We hebben met moeite nog een plek kunnen vinden om iets te eten, en dat nota bene in Frankrijk, de culinaire hotspot van Europa, zo niet van de hele wereld. Het hotel, of wat daarvoor doorgaat, was al niet veel beter. Via een vaag telefoonnummer krijgen we een sleutel en kunnen naar binnen. Alle voorzieningen waren verder wel in orde, maar het is toch wel vreemd als je verder helemaal niemand ziet.
Maandag rijden we dan verder naar het oosten met een tussenstop in Nantua. Een fraai gelegen plaatsje aan de voet van de Alpen, dat zich aan het opmaken is voor de start van de etappe van 9 juli a.s. in de Tour de France. We willen verder naar Bellegarde, maar er blijken twee plaatsen te zijn in de buurt met dezelfde naam, zodat we – na het verkeerde Bellegarde in de GPS te hebben ingetoetst en tientallen kilometers omrijden – twee uur later opnieuw in Nantua uitkwamen. Niet verkeerd, want het is een prachtige streek, maar wel druk, vooral later langs het Meer van Annecy. Geen wonder, het is bijna hoogseizoen in een van de meest populaire streken van Frankrijk. Uiteindelijk komen we uit in het mondaine Chamonix met dito hotel, duidelijk gericht op de wintersport. En vanaf het terras met een adembenemend uitzicht op de top van de Mont Blanc. Die avond kijken we op dat terras ook uit op de top van de Aiguille du Midi, vlak naast de Mont Blanc en vatten tijdens het eten en een glas wijn het lumineuze idee op om de volgende ochtend per kabelbaan naar boven te gaan. De foto’s van deze twee dagen staan op:
Dagboek van een camera 