Het wil nog niet erg opschieten met onze reis. We blijven maar hangen in de regio rond Brisbane en doen elke paar dagen weer een stukje van zo’n 150 kilometer. En dat terwijl we nog maar een week hebben om de nog bijna 1700 kilometer naar Cairns af te leggen. Zondag andermaal slechts 140 kilometer tussen Brisbane en Noosa afgelegd en onderweg terecht gekomen in ‘the Australia Zoo’. Prachtig, dat wel, maar toch wel een beetje een foute dierentuin, vond ik. Erg op de commercie gericht en kinderen mochten voor 10 dollar p.p. op een schildpad zitten en voor nog wat extra dollars een foto laten maken. Ze stonden ervoor in de rij, maar aan die arme schildpadden werd natuurlijk niks gevraagd. Ik mocht ook voor een paar dollar een koalabeertje aaien, maar heb vriendelijk bedankt voor de eer. Daar kwam bij dat de ‘zoo’ was opgericht door de familie van ene Steve Irwin, die in 2006 de dood vond in een gevecht met een krokodil.
Steve wordt in de ‘zoo’ op een voetstuk gezet en eigenlijk tot een soort godheid gepromoveerd. Ik snap de tragiek voor de familie, maar om zijn dood nu zo commercieel uit te baten, snap ik niet echt. Hoe dan ook, we zijn er nu eenmaal en bekijken het een en ander maar braaf, zoals iedereen hier. Ondertussen schijnt het de meest populaire toeristenbestemming te zijn van heel Queensland. We accepteren verder ook maar even dat het met de reis nog niet zo opschiet, omdat de Brisbane-regio veel te bieden heeft. In tegenstelling tot het lange stuk van Brisbane naar Cairns, waar volgens velen niks te zien zou zijn. Maar dat ergens niks te zien zou zijn hebben we in Australië al vaker gehoord, maar dat blijkt elke keer weer erg mee te vallen. Maar ondanks al ons gedraal zullen we toch dat lange stuk ooit moeten gaan doen. De foto-serie van zondag staat op:
Dagboek van een camera 