Twente is het land van mijn jeugd. Om precies te zijn Tubbergen, waar ik zo’n tien jaar heb doorgebracht. Ik bewaar zoete herinneringen, het Rijke Roomsche Leven en het leven in een dorp, waarover Wim Sonneveld zo mooi kon zingen. Nu de familie over Nederland en ook Duitsland is uitgewaaierd en mijn ouders zijn overleden, kom ik er minder vaak. Alleen mijn oudste zus woont er nog en dat was de aanleiding voor een bezoekje. Daarmee werden vier vliegen in één klap geslagen. Eerst het opsnuiven van jeugdherinneringen, die helaas toch zijn vervaagd. Daar waar je vroeger iedereen kende, loop je nu anoniem rond. Bovendien is er veel veranderd, veranderingen die je minder zou hebben opgemerkt als je er was blijven wonen. Verder tijdens een lange wandeling naar Ootmarsum lang kunnen bijkletsen met mijn zus. Ook de wandeling zelf over een geaccidenteerd terrein, die ik dan maar beschouw als een nuttige training voor het komende avontuur op de Kilimanjaro. En natuurlijk foto’s gemaakt van het prachtige landschap dat ik des te meer waardeer nu ik er al een tijd niet meer woon. Die foto’s staan op:
Dagboek van een camera 