Onze Australië-reis zijn we begonnen in Ocean Grove, waar we twee dagen te gast zijn bij Evert (de zoon van mijn broer Louis), zijn vrouw Monique en hun twee kinderen. En tegelijkertijd herstellen van de 24-uur lange reis en een jet-lag van 10 uur. Dat betekent in de avond na het eten niet meer uit je ogen kunnen kijken van vermoeidheid en vechten tegen de slaap, maar dan vervolgens ’s-nachts toch weer uren wakker liggen. Ocean Grove is een kleine plaats ten oosten van Geelong, een wat grotere stad op een uurtje rijden ten zuiden van het nog veel grotere Melbourne. Ze wonen 300 meter van de zee. Heerlijk dus en bovendien niet zómaar een zee, maar een echte oceaan, waarover je uitkijkt en je je als eerstvolgende halte de Zuidpool voorstelt.
Ik probeerde op die eerste dag de zee met de enorme golven even uit, maar het water is daarvoor, vooral met de sterke zuidenwind, eigenlijk te koud. Er wordt in wet-suits vooral gesurfd, met honden gewandeld, maar op het strand liggen doen ze hier niet. Ook op warmere dagen niet, want het gat in de ozonlaag is hier groot en men beschérmt zich juist tegen de zon. Het is – ondanks hartje zomer en het warme klimaat – niet heel warm. Sterker nog, het blijkt dat ze hier tot dusver een relatief koele en natte zomer hebben gehad. Wat ons natuurlijk verbaasde, want wij zagen in Nederland niets anders dan berichten over hitte, droogte en bosbranden. Maar hier, in plaats van zwartgeblakerde bossen, groene weiden en geen spoor van die branden.
Ocean Grove is zo’n beetje het begin van de Great Ocean Road, een iconische autoroute van zo’n 200 kilometer langs de zuidkust. Mooie kust en mooie en vooral oude eucalyptus-vegetatie. We vonden het wat ambitieus om de héle route te rijden en hebben ons dan ook beperkt tot een wat meer overzichtelijk tochtje tot Lorne. Een alleraardigst plaatsje, met lekkere koffie, totdat de jet-lag-vermoeidheid weer toesloeg.
Dinsdagochtend afscheid genomen van de erg gastvrije Evert en Monique. Juist omdat je hen niet elk jaar kunt zien is het leuk om een paar dagen met ze door te brengen. In de stromende regen dinsdag teruggereden naar Melbourne. Daar gaat Marcel zijn zwemtoernooi afwerken. Tussendoor zal er genoeg gelegenheid zijn om de – op het eerste gezicht – fotogenieke stad te bekijken. Alleen het weer werkt in dat normaal zo zonnige Australië even niet mee. Het heeft dinsdag de hele dag geregend en ook de komende dagen gaat er nog veel water vallen. We gaan het zien, wordt dus vervolgd. De fotoserie van de zuidkust staat op:
Dagboek van een camera 