Als voorbereiding op komende fietsevenementen ben ik met Chrit, van de ‘Tilburgse fietsclub’, een weekje door Frankrijk gaan fietsen. Als startpunt is Dijon gekozen. Ideaal startpunt, want dan kan je in een weekje de Provence bereiken. Meer specifiek de Mont Ventoux, die stilzwijgend op het programma staat. Eerst met de auto naar Dijon, die we daar achterlaten en dan is het de bedoeling om richting Provence te fietsen en met de trein vanaf Avignon terug naar de auto in Dijon te reizen. De eerste etappe van 90 km gaat van Dijon naar Poligny. Aan de voet van de Jura, die in de verte mooi opdoemt. Dankzij een heel handig app’je op de telefoon doen we alleen maar de hele rustige wegen met weinig verkeer. Dit deel van Frankrijk is sowieso dun bevolkt en we rijden bij prachtig weer door kleine Bourgondische dorpjes. Schitterend allemaal, maar je ziet geen mens op straat, laat staan terrasjes met eten en drinken. De volgende dagen dus maar wat proviand extra meenemen. Verder liep alles voorspoedig, met wind in de rug. Op het laatst wel wat klimmetjes, maar het viel al met al erg mee voor de eerste dag. Mooi om erin te komen. Maar er wacht meer klimwerk. Evenals grote hitte, zo vernamen we de eerste ochtend al. Dat klimwerk kwam er ook. Veel van die gluiperige hellingen, die er niet als hellingen uitzien, maar het wel zijn. We hadden wel het gevoel in een ritme te komen, maar misschien kwam het ook wel door de rugwind die er voor het grootste deel ook nog wel was. De meeste dorpjes zijn ook hier uitgestorven. Toeristen zijn er evenmin, maar gelukkig konden we onderweg nog ergens een sandwich krijgen. De tweede dag zijn we geland in Senaud, een gehucht bij Bourg-en-Bresse. Restaurants zijn er niet, tenzij je nog 10 km heen en ook nog terug wilt fietsen. Dat doen we dus niet. Maar de duitse gastvrouw van de chambres hotes was zo aardig even te bellen met een bejaard echtpaar, die twee kilometer verderop achteraf wonen en er het koken een beetje bij doen. We waren welkom! En zo zaten we zaterdagavond op een soort boerenerf, als enige gasten bij een oorverdovende stilte ouderwets frans-culinair te eten. De derde dag was er weliswaar wat minder klimwerk, maar nu was er ineens een stevige wind uit het zuiden, dus recht op kop. Ook een heel stuk warmer dan de afgelopen dagen. En een aanmerkelijk dichter bevolkte streek. Dat scheelt wel meteen met de voorzieningen. Er is koffie en cola in de ochtend en ook is er voor de eerste keer echt goed geluncht. En ook veel water erbij gedronken, want dat is nu erg nodig. Maar wel met twee uur lang aan tafel, want de Fransen nemen er op zondag de tijd voor. Maar die hoeven dan ook niet te fietsen. Die dag twee rivieren overgestoken, de Ain en de Rhone en we komen zo langzamerhand in het stedelijk gebied rond Lyon. Uiteindelijk beland in Cremieu, iets ten oosten van Lyon. Ondanks de tegenwind en hitte toch 90 km stevig doorgefietst, dus we hebben tevreden geconcludeerd dat we toch nog wel een beetje kunnen fietsen. Maar vanavond gaan we een heel erg verstandig besluit nemen. Nadat we eerst de hoognodige dorst met een bière pression cinquante hebben gelest. Het gaat hier in de komende dagen ruim 40 graden worden, dus de vraag is of we in een brandende zon bij zulke temperaturen nog wel veel willen gaan klimmen. Of toch maar een wat andere vlakkere route gaan nemen. Wordt dus vervolgd… Een fotografische indruk van de eerste drie dagen staat op:
Dagboek van een camera 