Op bezoek bij een vroegere studievriend in Maastricht, met onder meer een wandeling langs het industriële erfgoed, de ENCI (Eerste Nederlandse Cement Industrie) aan de Maas ten zuiden van de stad. Eigenlijk ook de Laatste Nederlandse Cement Industrie, want het schijnt dat ze daar eindelijk met de winning van de mergel gaan stoppen. In de afgelopen tientallen jaren is daar een enorm gat geslagen, maar blijkens een kunstwerkje bij de ingang van het complex hebben we er het beton voor onze huizen aan te danken. Geleidelijk worden de activiteiten daar afgebouwd en het landschap wordt nu gerenoveerd. Mooie gelegenheid om er eens een kijkje te nemen en te zien wat er gaande is en hoe het erbij ligt. Het ligt in een prachtig gebied aan de Maas met uitzicht over de stad. Hoe het er in de komende tientallen jaren uit komt te zien, is nu nog niet goed voor te stellen, maar ik hoop dat ze er tenminste een deel van het industriële erfgoed laten staan. De gebouwen bij de ingang lijken voorlopig gered, want een deel ervan heeft al een nieuwe bewoner: de AINSI met misschien wel een knipoog naar de uitspraak van de naam van de vorige gebruiker. Ik moest natuurlijk wel even opzoeken wat het betekende: ‘Art Industry Nature Society Innovation‘. Veel creativiteit en allerlei andere hippe dingen dus en dat was ook zo toen we er even binnenliepen. Eigenlijk lenen oude industriecomplexen, zich uitstekend voor dit soort activiteiten, een ontwikkeling die je in meer steden ziet. De foto’s staan op:
Dagboek van een camera 