De Noord-Zuidlijn is klaar. Bijna tenminste. Hier en daar nog wat afwerken en nog een halfjaartje testen en dan kan hij na meer dan 15 jaar gaan rijden. Zaterdag was er een open dag om de stations te bekijken. Er was in die 15 jaar veel tegenstand, tegenslag, kritiek en geklaag. Dat kan je aan Amsterdammers wel overlaten. Maar vandaag was daar niets meer van te merken. Het werd een feestje en iedereen vond het prachtig. Elk station heeft zijn eigen bijzonderheid. Het ondergrondse Centraal Station, in de volksmond al ‘De Kathedraal’ genoemd, met een imposante hal en mooie schuine pilaren. Het Rokin met zijn gedecoreerde wanden. De Vijzelgracht met zijn hommage aan Ramses Shaffy en tenslotte het smalle station de Pijp met de dure oplossing van twee boven elkaar liggende sporen. Dat laatste moest wel, want anders hadden ze de halve Ferdinand Bolstraat moeten slopen. Ook wat materiaalkeuze en afwerking was er duidelijk niet op een paar cent gekeken. Al met al mocht het dus wat kosten. Ook bovengronds knapt het op. Niet dat daar op het Damrak veel van is te merken, want alles wat uit het Centraal Station komt, loopt hier de stad binnen. Tot aan Madame Tussaud een onafzienbare menigte. En dan is het nog wat ze nog steeds laagseizoen noemen. Maar vanaf de Dam spreidt de menigte zich. Op het Rokin zijn de bouwputten weg en dat verandert langzamerhand zowaar in een boulevard van allure. En als de metro op 22 juli echt gaat rijden en de terrassen daar weer vol zitten is iedereen al die ellende vergeten en heeft de stad de nieuwe lijn in zijn armen gesloten. Want zo zijn de Amsterdammers nou ook wel weer. Een klein fotoserietje gemaakt, dat staat op:
Dagboek van een camera 