San Francisco wordt beschouwd als de meest Europese stad van de USA. Nu we uit het westen zijn aangevlogen, krijg ik eigenlijk helemaal niet het idee dat ik in de USA ben. Natuurlijk heb je hier zoals in alle Amerikaanse steden de gebruikelijke ‘down-town’ hoogbouw, het eigenlijke zogenaamde centrum, waar bijna niemand woont. Maar in de woonwijken verderop rond Market Street heb je prachtige architectuur van veelal houten huizen langs soms wel heel steile straten. Wel vond ik de tegenstellingen hier opvallend, zelfs choquerend. Natuurlijk, zoals overal in Amerika, veel rijkdom en mensen die hun rijkdom openlijk etaleren. Maar ook erg veel zg. ‘drop-outs’, mensen die het niet hebben gemaakt, verslaafd en/of verward en vaak verdwaasd over straat rondlopen. ’s Avonds zie je ze overal, zelfs in de betere buurten, in de kou op de trottoirs slapen. Soms met hun boeltje bij elkaar gepakt in vervuilde slaapzakken en de gelukkigen onder hen hebben op bepaalde plaatsen tentjes opgeslagen. Als toerist kom je eigenlijk altijd in die betere buurten, maar het ritje met bus 22 was in dat verband erg leerzaam en liet ons de – wat mij betreft indrukwekkende – andere kant van Amerika zien. Zo zouden er in San Francisco 7000 mensen op straat slapen. Sommige schrijnende gevallen kregen van ons iets toegestopt, maar tegelijkertijd weet je dat het water naar de zee dragen is. De contrasterende fotoserie staat op:
Dagboek van een camera 