Dát was nog eens een prachtig slotakkoord van de zomer, die veel mensen toch als wat teleurstellend zullen hebben ervaren. Af en toe een paar mooie dagen en dat was het dan wel. Maar halverwege september ineens temperaturen van 30+ en dat ook nog eens dágen achter elkaar. Dat vroeg natuurlijk weer eens om een paar dagen Zandvoort. Vooral ook omdat de schoolvakanties al waren afgelopen en de treinen en stranden een stuk leger waren. Het waren een paar heerlijke dagen, maar de laatste dag verliep enigszins onfortuinlijk. Op een locatie op zo’n vier kilometer loopafstand van het station werkte mijn voet ineens niet meer mee en kon ik eigenlijk geen meter meer fatsoenlijk lopen. Maar gelukkig was daar Ger, de man die met zijn tractor met aanhangwagen elke avond de schelpen van het strand opschept en ons heel liefdevol bijna bij het station heeft afgezet. De onfortuinlijkheid heeft me wel drie maanden – althans voor wat betreft het hardlopen – huisarrest gekost. Maar de Zandvoort-uitsmijter van het seizoen namen ze ons niet meer af. Kijk maar op:
Dagboek van een camera 