Een vreemd verblijf in Rome deze keer, na afloop van zo’n fietstocht. Als je een stad van dat kaliber bezoekt ga je zeker niet op een camping aan de rand van de stad, ver buiten het centrum, zitten. Een verder is de instelling waarmee we nog een paar dagen in Rome verblijven heel anders. Het is eigenlijk het gevolg van een miscalculatie. We hebben te snel over onze fietstocht gedaan. De deadline was de terugvlucht op 4 september, geboekt, betaald en niet veranderbaar. En je wilt die niet missen, zodat je onderweg wat reserve neemt voor onverwachte tegenvallers. Achteraf misschien onhandig, maar dat maakt dat we de laatste dagen eigenlijk afwachtend doorbrengen. Alles wat moest worden gedaan is gedaan. We hoeven niet meer te fietsen. De fietsen zijn zelfs afgeleverd voor verzending naar huis en nu resten nog drie dagen op die camping. Niet meer de moeite genomen om te verhuizen naar een hotel in het centrum, maar een beetje hangen en uitrusten bij het zwembad van die camping. En nog eens de fietstocht overdenken en zelfs verwerken. Maar eigenlijk wil ik ook niets liever dan naar huis, na ruim vier weken leven uit twee fietstassen. Toch maken we nog twee uitstapjes naar de stad. En vragen ons af of dat het doden van de tijd is of het zoeken naar bezienswaardigheden. Maar als we er eenmaal zijn is het toch weer leuk. Want Italië blijft speciaal. De laatste indruk staat op:
Dagboek van een camera 