Vroeger woonde ik in Delft en daar had ik bovenburen, met wie ik intensief omging. Totdat zij in 1987 naar Brussel vertrokken en we elkaar uit het oog zijn verloren. Maar vorige maand doken ze plotseling op in Amsterdam met de bedoeling om hier als pensionado’s te gaan wonen, waarmee het contact weer werd hersteld. Besmet geraakt met het Brussels jargon, werd ik bij hen thuis uitgenodigd voor een plat du jour. De meer dan dertig jaar is die avond verbaal overbrugd. Verder bleek dat ze Amsterdam nog moesten ontdekken en we hebben dus een Tour de Ville afgesproken, die afgelopen dinsdag is gemaakt. Geen grachtengordel of andere toeristische hot spots, maar dingen, die nog niet op hun netvlies stonden: de Houthavens en het NDSM-terrein. Als illustratie dat de stad niet alleen een museum is, maar zich volop ontwikkelt. Vorig jaar was ik ook al eens in de Houthavens, dus was na een vol jaar zelf ook wel benieuwd hoe die nieuwe wijk in aanbouw er nu bij ligt. Het is inderdaad een wijk met hoge prijskaartjes. Maar het is nog lang niet af en er moeten nog veel meer woningen worden gerealiseerd. Want zo werkt dat met dure huizen: die worden niet gewoon ‘gebouwd’, maar ‘gerealiseerd’, zodat het best een beetje meer mag kosten. Vanaf de Houthavens kan je met de pont naar het NDSM-terrein. Iets wat bijdroeg aan het vakantiegevoel van mijn Brusselse gasten. Want een pont, die hadden ze in Brussel niet. Ook bij NDSM was ik vaker, maar het is altijd leuk om terug te komen. Voor hen heel verrassend, want Amsterdam stond toch heel anders op het netvlies. Het apéritif is genoten in ‘Pllek’, een uitspanning met zijn voorname hoofdingang. Twee bootreisje verder belandden we in het filmmuseum EYE, waar de dag is afgesloten met een etentje, met uitzicht op het scheepvaartverkeer van en naar de havens. En toen werd het helemáál vakantie. Zelfs zó, dat ze het gevoel kregen nog een hele vliegreis van huis te zijn. In werkelijkheid een bootreisje en kwartiertje met de tram. Een erg geslaagde dag dus. En ik realiseerde me weer eens dat we in een erg mooie stad wonen, iets wat we maar al te vaak als vanzelfsprekend aannemen. Hoe mooi, dat staat op:
Dagboek van een camera 
Een gedachte over “Tour de Ville”