Al jaren neem ik me voor om eens mee te doen aan de halve marathon in Eindhoven. Maar elke keer waren er blijkbaar meer doorslaggevende redenen om niét mee te doen. Behalve deze keer. Oktober is wel altijd een risico voor wat betreft het weer. Het kan waaien, regenen, koud zijn of zelfs alle drie tegelijk. Maar het kan ook zonnig en warm zijn, zoals deze keer met zo’n 23 graden. Ideaal dus. In de ochtend waren de échte lopers aan de beurt, die de hele marathon van 42 kilometer uitliepen. Ik kon ze fraai in beeld brengen op een punt zo’n 6 kilometer na de start, toen iedereen er nog fris bij liep, maar waar zich al wel met afstand een kopgroep had geformeerd met – zoals gebruikelijk – uitsluitend Afrikanen. Daarna de massa, iedereen met verschillende gezichtsuitdrukkingen, verwachtingen en gedachten. Om half twee was ‘de halve’ aan de beurt met zo’n 7.400 deelnemers. Ik ben eigenlijk niet dol op zulke massale evenementen, maar de organisatie liep gesmeerd en de ouders van Marcel waren zo vriendelijk om mij bij de start af te zetten en mij bij de finish op te halen. Allemaal tegelijk starten kan natuurlijk niet, dus er waren startvakken en bij de echte start moest je nog door een soort van zandloper, zodat je daarna niet meer hoefde te wandelen. De sfeer was verder geweldig met de Brabantse gezelligheid met dweilorkesten en standjes met snoeiharde techno-muziek langs de kant. En bier natuurlijk. De eerste 15 kilometer gingen nog wel goed maar daarna kwamen weer de momenten dat je je begint af te vragen waarom je dit eigenlijk allemaal doet. Maar in de laatste twee kilometer word je door rijen dik publiek naar de finish ‘gedragen’ en toen ik met de plak bij het station zat uit te blazen, wist ik weer waarom ik dit eigenlijk allemaal doe. De fotoserie is er gekomen mede dankzij Marcel, die de foto’s van ‘de halve’ heeft verzorgd. Kijk maar op:
Dagboek van een camera 