De fotoclub had als opdracht meegegeven een serie te maken van het Borneo-eiland, een van de grote stadsvernieuwingsprojecten in het oostelijk deel van Amsterdam. Het ligt op loopafstand van mijn huis en dan loop je het risico dat je onderweg er naartoe al zó veel dingen ziet, dat alleen al daarvan een fotoserie te maken is. Dat onderweg omvatte de Kalenderpanden aan het Entrepotdok, het Oostelijk Havengebied, de Veemarkt en het Cruquius-eiland. Vóór 1980 allemaal industrieterrein met goederenspoor-emplacementen, daarna vervallen en vanaf ongeveer 1990 omgebouwd tot woonwijken. De Kalenderpanden kan ik vanuit huis zien liggen. Tot 2004 hebben ook deze er vervallen bijgestaan en werden bewoond door krakers. Ik kan me nog levendig de donkere ochtend herinneren dat ze met veel mobiele eenheid-lawaai, geassisteerd door zwaailichten vanuit helikopters werden ontruimd en anno nú staan er mooie (en ongetwijfeld dure) appartementen met uitzicht op Artis.
Net als veel andere wooncomplexen in het hele gebied is geprobeerd het oorspronkelijke karakter van de gebouwen te behouden. Ook sommige gebouwtjes op de Veemarkt zijn intact gelaten. Hier was dus ooit een veemarkt en een abattoir, met stallen voor het vee. Verder een stationsgebouwtje, nu een restaurant, met een piepklein spooremplacementje, nu een mooi platanenlaantje. Verder op het Cruquius-eiland veel grotere wooncomplexen, meestal ook in de stijl van het gebouw dat er ooit heeft gestaan. Er is veel water, dus ook ruimte voor woonboten, al dan niet goed onderhouden, en andere drijvende bouwsels. Want ondanks de ongetwijfeld hoge prijskaartjes van veel van die woningen blijkt er dus nog ruimte te zijn voor de meer anarchistische bouwstijlen. Al met al is het een mooie gevarieerde wijk geworden. De fotoserie van ‘onderweg naar Borneo-eiland’ is op onderstaand linkje te vinden. Borneo zelf komt later aan de beurt.
Dagboek van een camera 