Utrecht, voor mij de minst bekende grotere stad in Nederland. Toch ligt het maar 20 treinminuten van Amsterdam. Ontelbare keren erlangs gereden of met de trein er doorheen gekomen, maar zelden echt goed bekeken. Hoog tijd om op deze prachtige winterdag eens een foto-excursie naar Utrecht te maken. En daar ontdekt dat een grachtengordel niet alleen het monopolie is van Amsterdam. Hier is er de Oude Gracht, die – in vergelijking met Amsterdam – het extraatje heeft dat op een soort lagere verdieping, vlak boven het water nog terrasjes zijn ingericht, waardoor je op mooie zomerdagen gezellig kunt eten en drinken. Bijzonder is ook de Domkerk en de scheiding van de kerk en toren daarvan. In de 17e eeuw is door een storm het middenschip in elkaar gestort en kennelijk nooit meer hersteld. Toch hebben ze onder de toren voor fraaie doorkijkjes gezorgd, waardoor het eigenlijk toch één geheel lijkt.
Hier meteen maar het idee opgevat om ooit nog eens de toren te beklimmen, maar dat moet dan maar op een warmere dag. Verder, ook fraai met het tegenlicht van de lage middagzon en de winterse rijp op de bomen, het park tussen de Maliesingel en de binnenstad. Wel daar tevergeefs gezocht naar een uitspanning waar koffie wordt geserveerd, maar in de fantasieloze omgeving van het Centraal Station kon nog wel iets worden gevonden. Het gebied rond het station is momenteel één grote bouwput. Er gaan daar futuristische bouwsels komen, het hele Hoog Catharijne gaat op de schop en gaat een grondige facelift krijgen. Hard nodig blijkbaar, maar het viel nog niet mee om de ingang van het station te vinden zonder eerst de nodige winkelstraten te moeten doorkruisen. Het is de nieuwe trend: stations gaan eruitzien als luchthavens, met een overdaad aan winkels, waarbij hun oorspronkelijke functie, het begin (of eind) van een reis op het tweede plan komt. De foto’s van het Utrechtse uitstapje staan op:
Dagboek van een camera 